خدایا 

 توفیقم ده که بیش از طلب همدردی، همدردی کنم.

بیش از آنکه مرا بفهمند، دیگران را درک کنم.

پیش از آنکه دوستم بدارند، دوست بدارم.

زیرا  در بخشیدن است که بخشیده می شویم

در عطا کردن است که می ستانیم

 و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.